
DE TOYISTEN
Toyisme is een hedendaagse kunstbeweging die is ontstaan in de jaren 1990 in Nederland. Het woord staat symbool voor het speelse karakter van onze kunstwerken en de filosofie erachter. Daarnaast verwijst het achtervoegsel ‘isme’ naar beweging of bewegingen. Het spel van toyisme is een serieuze zaak dat een nieuw, kritisch en gevoelig perspectief op onze hedendaagse wereld laat zien. De kunst die gemaakt wordt is figuratief, hedendaags en gebaseerd op een verhaal. Niet iedereen houdt van kunst, maar iedereen houdt van een goed verhaal. Zo wordt een kunstwerk in deze stroming vervaardigd met de grootst mogelijke aandacht en nauwkeurigheid met oog voor detail en een onberispelijk vakmanschap.
Een beweging
Wij treden naar buiten als een beweging in plaats van afzonderlijke individuen. Hierdoor wordt de ene toyist niet als belangrijker of bekender gezien dan de andere. Er is geen rivaliteit tussen de kunstenaars. Binnen toyisme wordt iedereen als gelijke beschouwd. Er is geen sprake van onderscheid in ras, taal, religie, politieke opvattingen, geslacht of geaardheid. Onze boodschap is helder; de kunst staat voorop, niet het ego van de kunstenaar. Het gaat er niet om hoe bekend of onbekend de kunstenaars zelf zijn. Iedere toyist maakt zijn eigen kunst, waar ook op de wereld. Echter kunnen ook meerderde toyisten gezamenlijk een kunstwerk maken.
Elke kunstenaar die zich aansluit bij de toyisten, kiest een pseudo-naam. Deze zelf bedachte naam begint met een van de letters van het alfabet, een letter die nog niet gebruikt wordt door een andere (actieve) toyist. Met de pseudo-naam wordt ook ieder kunstwerk gesigneerd. Dit betekent dat de beweging uit niet meer dan 26 kunstenaars kan bestaan. Elke kunstenaar kiest naast zijn unieke naam ook een unieke puppet. Met deze puppet en de pseudo-naam presenteert hij/zij zich als toyist in het toyisme. Bij optreden in het openbaar zijn toyisten gemaskerd, hierdoor staat de kunst centraal.







































Moeder
Ons geheime manifest Moeder (geschreven door Dejo/oprichter toyisme) bevat een palet van ingrediënten waaruit voornamelijk schilderijen, maar de laatste tijd ook sculpturen, zeefdrukken, juwelen en glaskunst ontstaan. Het manifest is alleen bedoeld om te worden gelezen door de deelnemende kunstenaars. De kunstwerken kunnen gezien worden als kinderen van Moeder en één of meer ouders (de kunstenaars). Een ouder kan een man of een vrouw, of zelfs meerdere kunstenaars zijn die een van de ouders naast Moeder vertegenwoordigen. Dit kan bereikt worden door de anonieme kenmerken van de ouders. Elke ouder vermengt ideeën en eigenschappen met de inhoud van Moeder. Dit verbindt de kinderen sterk met elkaar, ze zijn immers allen ontstaan uit Moeder.

BE(COME) A TOYIST
De toyisten staan zeker open voor nieuwe professioneel werkzame kunstenaars die willen toetreden. Maximaal zullen 26 toyisten deze stijl kunnen vertegenwoordigen, omdat iedere toyist met een letter uit het alfabet en onder een pseudoniem binnen het toyisme werkt. Als je interesse hebt, neem gerust en vrijblijvend contact met ons op. Het leven is kort.
TOYISME 1992 – 2020
Met kunst spelen? Kun je met kunst spelen? De kunstenaarsgroep de toyisten vindt van wel. Zij ageren hiermee tegen de gebruikelijke wetten in de kunst. Met spelen als uitgangspunt voor een nieuw soort kunst hebben zij hun artistieke credo over gebruik van vorm en heldere kleuren in een manifest vastgelegd.
Dit waren de beginwoorden die Frans Haks, oud directeur van het Groninger Museum, uitsprak in 2004 tijdens de opening van de toyisme expositie “TOYISM NOT FOR BABIES” in een grote galerie in het zuiden des lands. Helaas leeft Frans niet meer, maar in het toyisme werkt het nog steeds op deze manier.
Manifest
Aan toyisme ligt een manifest ten grondslag. Een manifest dat op 5 september 1992 is geschreven en Moeder is genoemd. Dit manifest is a.h.w. de moeder van alle werken en is notarieel vastgelegd in 1993. De inhoud daarvan is alleen bekend bij de toyisten en wordt niet openbaar gemaakt. O.a. kleurgebruik, techniek, vorm etc. komen hierin aan de orde. Uiteraard bepaalt iedere kunstenaar zelf wat hij/zij schildert.
Moeder
Waarom de naam Moeder? Moeder is de basis, en met haar kenmerken altijd een belangrijk deel van het kunstwerk. M.a.w. er zit altijd DNA van Moeder in het kunstwerk. Moeder gaat een relatie aan met een partner, een kunstenaar man of vrouw. Deze partner zorgt voor de overige DNA. Uit deze relatie komen kinderen, toyistische kunstwerken. De kunstwerken hebben dus altijd de eigenschappen van zowel Moeder als de partner. Maar doordat er ook andere partners zijn (Moeder neemt het niet zo nauw :-)) zijn ook de kinderen allemaal verschillend. Iemand uit Maleisië heeft een andere achtergrond en cultuurbeleving dan bijvoorbeeld iemand uit IJsland of Nederland. Dat is mooi want hij of zij verwerkt zijn of haar ideeën en opvattingen in deze stijl waardoor er een enorme verrijking optreedt. De stijl wordt hierdoor ook in de breedte steeds interessanter.
Pseudoniem & Anoniem
Binnen het toyisme wordt gewerkt onder een pseudoniem. Iedere kunstenaar bedenkt zelf dit pseudoniem en signeert ook met die gekozen naam. Hij kiest daarbij een beginletter van het alfabet die nog niet door een andere toyist wordt gebruikt. Vanzelfsprekend kunnen er daarom maximaal 26 kunstenaars tegelijkertijd bij de beweging. Zoals ook in de brochures en op de website is te zien, tonen wij ons gezicht niet! We dragen maskers zodra er ergens een camera opduikt en we zijn allemaal herkenbaar als een toyistisch poppetje en/of kinderfoto. Op deze wijze treden we naar buiten. Immers, alles draait om de kunst, en niet om het gezicht van een persoon. Dit belangrijke aspect draagt ertoe bij dat het groepsgevoel boven dat van het individu staat; het grondbeginsel van toyisme.
Toetreden tot de beweging
Toyisme is voor iedereen, maar niet iedereen kan een toyist zijn. Ben jij een kunstenaar en wil je toyist worden? Vul het onderstaande formulier in, vertel ons iets over jezelf, waarom je toyist wil worden en ontdek of je het in je hebt om deel uit te maken van de beweging.
